انبن جون سِڪون، انبڙيون
ناهن لاهينديون
مٺل جسڪاڻي
هر چوڻي جي پٺيان ڪا نه ڪا تاريخ
هوندي آهي، پر ان تاريخ ۽ جاگرافي جي خبر انهن کي، جن جي آس پاس چوڻي جو بنياد پيو
هوندو آهي.
”انبن جون سِڪون انبڙيون ناهن لاهينديون“ پڻ تمام
گهڻي پراڻي چوڻي آهي. ان جو بنياد ڪيئن پيو؟ تنهن جي، پاڻ ماڻهن کي، جيڪي واندا نه
هوندي به واندا لڳندا آهن، انهن کي خبر نه آهي ۽ ڀلي ته موجوده سائنس ۽ ٽيڪنالاجي جي
دور ۾ لغتون ۽ ٻي معلومات انٽرنيٽ تي دستياب هجي، پر ٻين چوڻين وانگر هن چوڻي جي به
تاڃي پيٽي تي پهچي سگهجي، سو نه ضروري ۽ نه ئي غير ضروري آهي، نه ممڪن ۽ نه ئي ناممڪن
آهي.
زبان چم جي، وڏي ڪم جي
مٺل جسڪاڻي
اوهان چوڻي ٻُڌي هوندي؛ ”زبان چم جي، ڪنهن
نه ڪم جي“، ۽ اوهان ان کي ”مُنڊيءَ تي ٽڪ“، يعني بلڪل درست به سمجهندا هوندا،
پر منهنجو ذاتي تجربو ڪجهه ان ريت آهي ته؛ ”زبان چم جي، وڏي ڪم جي“...
ٿيو هيئن ته وڏي آواز سان ڳالهائي،
ڪم وٺي ويندڙن کي ڏسي، مون کي به اٽڪل سُجهي آئي! سو دير نه ڪيم. جڏهن به، جنهن ۾ به،
جيڪو به، ڪم ڦاسي، وٺي گوڙ ڪريان، هُل مچايان، ته اڳئين کي آئون وڻان نه وڻان، منهنجي
ڳالهه سمجهي نه سمجهي، ڪم جائز ناجائز هجڻ جو فيصلو ڪري نه ڪري، پر منهنجي شور شرابي
مان بيزار ٿي، منهنجو ڪم ڪري، مون کي روانو ڪريو ڇڏي.
