رُسجي ته پرچڻ جو دڳ به ڇڏجي.

رُسجي ته پرچڻ جو دڳ به ڇڏجي. (چوڻي)

ساجد چانڊيو

زال مڙس ۾ جهڳڙو ٿي پيو.

زال رسُي، پيڪين هلي وئي.

مڙس، فون ڪري غلطيءَ جي معافي ورتس ۽ اڳتي غلطي نه ڪرڻ جو وعدو پڻ ڪيائين.

فون تي ڳالھائيندي ئي زال مڙس کي چيو: ”تو وٽ گلاس آهي؟“

مڙس: ”جي ها آھي!“

زال: ”ان کي زور سان فرش تي ته ھڻ.“

ويڪ ڪڍڻ چڱو عمل ناھي

ويڪ ڪڍڻ چڱو عمل ناھي

نصيحت واري آکاڻي

عبدالصمد فرقاني

ڪنهن وزير ۽ ٽن پڙهيلن، هڪ ڳالهه تي اچي پاڻ ۾ هوڏ ٻڌي؛ ”هن جڳ ۾ سڀني کان چڱي ڪهڙي شيءِ آهي؟“

پهرئين پڙهيل چيو؛ ”ماڻهو چڱو آهي“.

ٻئي چيو؛ ”گهر موچارو آهي“.

 ٽئين ڳالهه ڪئي؛ ”ڍڳو سڀني کان خاصو آهي“.

انهيءَ ردبدل لاهڻ لاءِ بادشاهه جي وزير کان نياءُ گهريائون.

تيليء مان ٿنڀ ٺاھڻ/ٻارن لاء سنڌي ڪھاڻي SINDHI story-17/Sindhi poem/sindhi

تر جي گٿي سؤ چوٽون کائي /ٻارن لاء سنڌي ڪھاڻيSindhi story-16/Sindhi poe...

تڪڙ ڪم شيطان جو/ٻارن لاء سنڌي ڪھاڻي /Sindhi Story-15/Sindhi poem/Sindhi

نادان دوست کان داناء دشمن ڀلو/ٻارن لاء سنڌي ڪھاڻي /Sindhi story- 14/Sind...

استاد جي مار ٻار جي سنوار/ٻارن لاء سنڌي ڪھاڻي/Sindhi Story -13/Sindhi po...

NJABHS NOTES: استعارہ اور تشبیہ

NJABHS NOTES: استعارہ اور تشبیہ:   استعارہ اور تشبیہ میں فرق علم بیان کی اصطلاح میں حقیقی اور مجازی معنوں کے درمیان تشبیہ کا علاقہ ہونا ۔ یعنی حقیقی معنی کا لباس ع...

NJABHS NOTES: محاورہ اور ضرب المثل

NJABHS NOTES: محاورہ اور ضرب المثل: محاورہ اور ضرب المثل محاورہ    :  ( جمع= محاورے) ،( ضرب المثال) کسی بھی زبان کا حسن ہوتے ہیں۔ خاص کر اردو زبان کے محاورے اس کا سب سے ...

ٿڌو گھڙو پاڻ کي ڇانو ۾ ويھاري/ٻارن لاء سنڌي ڪھاڻي / Sindh story - 12/Sin...

جتي لوڀي ھجن اتي ٺوڳي بک نه مرن/سنڌي ڪھاڻي/Story-11/Sindhi poem/sindhi

اڇو ٻڌ ڪاري سان رنگ نه مٽائي پر عادت ضرور مٽائي /سنڌي ڪھاڻي/Story-10/S...

اھو ڪي ڪجي جو مينھن وسندي ڪم اچي/سنڌي ڪھاڻي/sindhi Story-9/Sindhi poem/s...

ججھن کنــٔي ڇپر کڄي/سنڌي ڪھاڻي/Sindhi story- 8/Sindhi poem/Sindhi

کٽيو کائي فقير ڌڪ جھلي ڀولي/سنڌي ڪھاڻي sindhi story-7/sindhi poem/sindhi

جھڙا ڪانگ تھڙا ٻچا/سنڌي ڪھاڻي sindhi story-6/sindhi poem/sindhi

سوڙ آھر پير ڊگھيرجن/سنڌي ڪھاڻي sindhi story -5 /sindhi poem/sindhi

ڌڪ ھڻ ڌيء کي ته سکي ننھن/سنڌي ڪھاڻي /Story 4/sindhi poem/sindhi

گدڙ ڊاک نه پڄي چوي ٿو کٽا/سنڌي ڪھاڻي /story 3/sindhi poem/sindhi

آــٔي ٽانڊي لاء ٿي ويٺي بورچياڻي/سنڌي ڪھاڻي /story 2/sindhi poem/sindhi

جھڙي ڪرڻي تھڙي ڀرڻي/سنڌي ڪھاڻي /Sindhi story-1/sindhi

سيد علي گوهر شاهه ’اصغر‘ جي ڪافين ۾ محاورن جو استعمال - جيئڻ خان ڪيريو

سيد علي گوهر شاهه ’اصغر‘ جي ڪافين ۾ محاورن جو استعمال

جيئڻ خان ڪيريو

Abstract:

The use of dialects in the Kafies of Syed Ali Gohar shah ‘Asghar’

The classical Sindhi poets have used dialects used by common people usually in their prose and poetry. However, it is said that the roots of classical poetry lie with human being. They guide potentially, economically, Sociologically and spiritually to the public. People have been found spiritually satisfied and mentally relaxed. As the human being is the compound of body and soul. Therefore, the body has need of nutrients, but the soul can survive only on love, help and aspiration which will keep it alive and fresh in this world. The role of emotion is to express internal ideas and solve problems. In this way we need words to express our feelings. It’s language which shows hidden abilities of human being. Dialect is referring to a variety of languages used in society’s daily life and fulfils the needs simultaneously. The topic of this research being “the use of dialects in the Kafies of Syed Ali Gohar Shah “Asghar”, the study aims at exploring the varieties of language.

سنڌ ۾ ڪلاسيڪي (اساسي) شاعرن پنهنجي شاعريءَ کي موزون بنائڻ لاءِ عوام ۾ عام استعمال ٿيندڙ محاورن کي ڪتب آڻي، سندن روحاني، سياسي، سماجي، اقتصادي توڙي اخلاقي پهلوئن جي رهنمائي به ڪئي آهي. ان ڪري چيو ويندو آهي، ته ڪلاسيڪي شاعريءَ جون پاڙون عوام ۾ کتل آهن، جنهن سان ماڻهن کي روحاني سڪون به پئي مليو آهي.

سنڌي لوڪ ادب ۾ پهاڪن، محاورن ۽ ورجيسن جي اھميت - ڊاڪٽر ناھيد پروين

سنڌي لوڪ ادب ۾ پهاڪن، محاورن ۽ ورجيسن جي اھميت

ڊاڪٽر ناھيد پروين

سنڌي لوڪ ادب صدين کان جھنگ جھر، ڳوٺن، واھڻن ۽ وستين ۾ سرجي پيو. ڳوٺاڻي ماحول ۾ ٿيندڙ ڪچھرين ۾ لوڪ ادب جي ارتقا اڄ به جاري آھي. ھيءُ اھو ادب آھي، جيڪو اشاعتي مرحلن کان سواءِ، سگھڙن، ڏاھن ۽ مڱڻھارن پنھنجي سيني ۾ سانڍيو آھي، پر ويھين صدي جي شروعات کان عالمن لوڪ ادب کي ڪتابي صورتن ۾ آندو ۽ ڪوڙو مل کلڻاڻي پھريون سنڌي عالم ھو جنھن ۱۹۰۱ع ۾ ڳجھارتن جو ڪتاب ترتيب ڏيئي عام تائين پھچايو.