ٻاراڻا ٻول
محمد اشرف مصراڻي
ٻارڙن جا ٻول به انمول موتين جي
مثال آهن. جيڪڏهن اُهي ماڻڪ ميڙي ڪٺا ڪبا،
ته علم ۾ عاليشان اضافو ايندو ۽ اُجالو ايندو.
راند ۽ ٻار، لازم ملزوم شيون آهن.
هر هڪ ٻار جو، راند ڏانهن لاڙو رهي ٿو. انهيءَ اصول تي اڄڪلهه تعليمي
ادارن ۾ راند رچنا ۽ مانٽيسوري
طريقا چالو ڪيا ويا آهن.
بديع ۽ بيان جي خوبين وارا پهاڪا
حڪيم فتح محمد سيوهاڻي
پهاڪن ۾ ته صنايع
بدايع جون صفتون اڪثر لڀنديون آهن. عالمن جو متفق رايو آهي ته ”مجاز،
حقيقت کان وڌيڪ بليغ آهي“ ۽ ”ڪنايو، وڌيڪ بليغ آهي صريح
ڪلام کان“.
آءٌ هتي بديع ۽ بيان جي خوبين
وارن پهاڪن مان مثال طور پهاڪا لکان ٿو.
عقل بنا آدمي، پسونءَ
سمان
مٺل جسڪاڻي
انجنيئر عبدالوھاب
سھتو جي سنوار سڌار جي نتيجي ۾، تيرٿداس پيسومل ھاٿيراماڻي جي سھيڙ سنگھيڙ وارو ڪتاب
”پھاڪن جي پاٻوھه“، نئين، سولي ۽ سڦل انداز ۾ ڊاڪٽر محبت اڪيڊمي قمبر جي ڪتاب نمبر
۵۸ طور، پھاڪن ۽ چوڻين جي ڪتابن جي ڳولا ڪندڙن لاءِ، ڪتبخانن (لائبرريز)، ڪتابن جي
ھٽن، بازارن ۾ پھتل آھي.
مولوي احمد
ملاح جي اصطلاحي ٻوليءَ ۾ ’سِر‘ جي استعمال‘ جو جائزو
ڊاڪٽر الطاف جوکيو
مولوي احمد ملاح، تجنيس حرفيءَ جو شھنشاهه، لاڙ پٽ جو ٻھڳڻو
شاعر آهي. هن جي شاعريءَ کي فن ۽ فڪر جي لحاظ کان ڏسڻ جي گهڻي گهرج آهي. فني لحاظ
کان ٿيل ڪم جي بنياد تي ان چوڻ ۾ ڪوبه وڌاءُ ناهي ته سندس شاعري ڪافي شاهوڪار آهي.
هتي سندس شاعريءَ ۾ ٻوليءَ جي نسبت جملي جي جزن: اصطلاح ۽ محاوري جي استعمال جو
جائزو وٺجي ٿو. سڀ پھريائين ته اصطلاح ۽ محاوري ۾ فرق معلوم ڪرڻ نھايت ضروري آهي،
حاصل پيراميٽر بعد، مولوي صاحب جي ڪم آندل لفظ ’سِر‘ سان سلهاڙيل اصطلاح ۽ محاورن
جو جائزو ممڪن ٿي سگهندو.
