Thursday, August 24, 2017

جڏھن حسن پئي ورھايو، تڏھن ڪاٿي ھئين؟ - عبدالڪريم ھاليپوٽو

جڏھن حسن پئي ورھايو، تڏھن ڪاٿي ھئين؟
عبدالڪريم ھاليپوٽو
راجا رنجيت سنگھ، جيڪو شڪل جو ڪوجھو ھيو. ھڪ اک کان ڪاڻو به ھيو. سندس دربار ۾ هڪ ڪنيز محو رقص هئي۔
رقص جو فن پيش ڪرڻ پڄاڻان، نرتڪيءَ راجا کان دان وٺندي هڪ سوال ڪرڻ جي اجازت گهري۔ جنھن جي راجا کيس اجازت ڏني.

Tuesday, August 22, 2017

اها ڪڪڙ ئي مري وئي - انجنيئر عبدالوھاب سھتو

اها ڪڪڙ ئي مري وئي، جيڪا سونا آنا ڏيندي هئي. (چوڻي)
انجنيئر عبدالوھاب سھتو
هڪڙي ھمراھ هڪڙي ڪڪڙ پالي هئي. اتفاق سان اھا جيڪو ڏيهاڙي آنو لاهيندي هئي، سو سونو ھوندو ھيو.
هڪ ڏينهن ڪڪڙ جي مالڪ جي من ۾ لالچ جاڳي پئي. دل ۾ چوڻ لڳو؛ ”زندگيءَ تي ڀروسو ڪونھي. ڇو نه ڪڪڙ کي ڪهي، سندس پيٽ مان سمورا سونا آنا، هڪ ئي دفعي سان ڪڍي وٺان. اھي کپائي، ڪا جاگير خريد ڪيان، جيڪا اکين آڏو به ھجي، ھٿن ۾ به ھجي ته جنھن وقت مرضي پوي تنھن وقت منجھانئس فائدا وٺان.

ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون - مٺل جسڪاڻي

اڀياسي تبصرو
مٺل جسڪاڻي
”ٿري پھاڪا ۽ چوڻيون“، انجنيئر عبدالوھاب سھتو جو ڪتاب، صرف اھو سمجھي نه پڙھڻ ته ٿري نه ايندي آھي، پھاڪا ۽ چوڻيون سمجھہ ۾ نه اينديون! اھڙي پاڻ مُرادي، تڪڙي، اُٻهري (خود ساخته) راءِ قائم ڪرڻ کان ٿورو اڳتي، مثبت سوچي، جيڪو به ھي ڪتاب اٿلائي پٿلائي ڏسندو، اھو جيڪڏھن ڪجھه ڄاڻڻ، سمجھڻ، سکڻ جو خواھشمند ھوندو، ته ضرور ڪتاب خريد ڪري پڙھندو. جيڪو به پڙھندو، اھو ئي پروڙيندو، پرائيندو. مون هي ڪتاب پڙھيو آھي، تمام سولي سنڌي الف ب ۾ لکيل، سنڌي لپي ۾ ڇپيل، ھر ھڪ ٿري پھاڪي خواھه چوڻي کي، سولي سنڌي ٻوليءَ ۾، ڏکين لفظن جي معنيٰ سان گڏ، نه صرف سمجھاڻي، تشريح لکي وئي آھي، پر پھاڪي جو مطلب پھاڪي ۾، يا پھاڪي جي انداز ۾ به لکيو ويو آھي.

Thursday, August 17, 2017

پر-متڙيو- مٺل جسڪاڻي

پر-متڙيو
مٺل جسڪاڻي
پرائي مت تي عمل ڪرڻ واري کي پر-متڙيو سڏيو ويندو آھي.
ھر ذي فھم انسان کي، پنھنجي حالتن جو تفصيلي جائزو وٺي ۽ حقيقتون ڄاڻي، پنھنجو عقل استعمال ڪرڻ گھرجي. صلاح جي ضرورت ھجي، ته ڪنھن ھڪ کان نه، ھر ڪنھن کان به نه، فقط اعتبار جھڙن ۽ سڄڻن سان صلاح ڪرڻ گھرجي.

Saturday, August 5, 2017

نينگر به ننڍي، جمعا به گھڻا.

نينگر به ننڍي، جمعا به گھڻا. (پھاڪو)
انجنيئر عبدالوھاب سھتو
ھڪڙي نينگريءَ جو رشتو، جمعي نالي ھمراھ سان طئي ٿيو ھيو. وقت گذرندي گھوٽيتا، زبان تان ڦري ويا.
ھونئن ته نياڻيءَ رشتو ڪرڻ ۾ دير وجھڻ سان، يا رشتو ٿيڻ بعد، ڪنھن اڻبڻت سبب ٽٽڻ سان، نياڻي سڄي عمر ويھجي ويندي آھي. پوءِ سندس شادي به نه ٿيندي آھي. زندگي به اھنجن ۽ ڏکن واري ٿي ويندي اٿس. ڇو جو نياڻيءَ جي ماني، بادشاھن جي گھر ۾ به ناھي.