سچ اگھاڙو، ڪوڙ ڍڪيل.
(چوڻي)
ارشاد احمد شيخ
ھڪ ڏينهن سچ ۽ ڪوڙ پاڻ ۾ مليا. ڪچھري
ڪندي ھڪ درياءَ وٽ آيا. صاف شفاف پاڻي ڏسي، تڙ ڪرڻ جي صلاح ڪيائون. ٻئي ڄڻا، لٽا
لاھي، تڙ ڪرڻ لاءِ درياءَ ۾ لھي پيا.
ڪوڙ، جھٽ کن تڙ ڪري، ٻاھر نڪتو.
پنهنجا ڪپڙا پائي، سچ جا ڪپڙا کڻي ڀڄي ويو.
ان ڏينهن کان دنيا ۾ سچ، اگھاڙو
آهي ۽ ڪوڙ کي سچ جو لباس پاتل ھوندو آھي.
مطلب؛ سچ، ڪنهن کي به نه وڻندو
آهي! ڪوڙ گھڻن کي وڻي.
۲. سچ، ڪؤڙو لڳي. ڪوڙ، ڍڪيل ھئڻ
سبب مٺو لڳي.
(ارشاد احمد شيخ جي فيسبڪ ٽائيم وال تان ۱۲ مارچ ۲۰۲۲ع تي کنيل)
No comments:
Post a Comment