گهاگهر منجهه ساگر
حسيب ناياب منگي
سنڌي ٻوليءَ
۾ پهاڪن ۽ چوڻين تي ڪم ڪرڻ واري روايت ته تمام گهڻي پراڻي آهي پر وچين دور ۾ ان
حوالي سان ايترو خاص ڪم ئي نه ٿيو. ڇو جو پاڻ وٽ ته سوناري جو هيري سان رويي جهڙو
مظاهرو رهي ٿو. اهڙي ماٺار کي محسوس ڪندي سنڌي ٻوليءَ جي هڪ برجستي ڪهاڻيڪار
انجنيئر عبدالوهاب سهتي اهو ارادو ڪيو ته پهاڪن ۽ چوڻين تي ڪم ڪندس! اهو فيصلو نه
صرف سندس سڃاڻپ جو سگهارو حوالو بڻيو، پر سنڌي ادب جي جهولي به سندس مسلسل محنت ۽
اڻٿڪ جدوجهد سان سائي ٿي پئي آهي.
جڏهن
سندس محنت تي سوچ ڪجي ٿي ته ازخود ان ڳالهه جو اظهار به ڪرڻو پوي ٿو ته اسان وٽ اهڙا
جام موضوع ٻيا به هوندا جن تي ڪم ڪري آساني سان ايترا يا ان کان وڌيڪ ڪتاب آڻي
سگهجن ٿا. پر اهو سڀ ڪجهه تڏهن ممڪن ٿيو پوي جڏهن ”همت مردان، مدد خدا“ واري سوچ
کي عمل ۾ آڻي ادب جي راهن تي پنڌ ڪرڻ شروع ڪريون.
”گهاگهر
منجهه ساگر“ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين تي مشتمل ڪتاب آهي. جيڪو تازو ڊاڪٽر
محبت اڪيدمي قنبر طرفان ڇپائي پڌرو ڪيو ويو آهي.
پهاڪن
۽ چوڻين جي دنيا ئي منفرد آهي، لفاظي جوڙجڪ سان اهڙا ته اچي ٺهڪن ٿا جو ڪڏهن ڳالهه
کي کڻي ٿا بيهن ته ڪڏهن ڳالهه کي ظاهر ڪري ڏيکارين. اهڙي ڪماليت هر ٻوليءَ ۾ موجود
آهي. سنڌي ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين توڙي ورجيسن تي ڪم ڪرڻ کانپوءِ هندڪو ٻوليءَ جي
پهاڪن ۽ چوڻين جي چونڊ ۽ ان جي سمجهاڻي توڙي مثال پيش ڪرڻ واري محنت انجنيئر صاحب
جي محبت کي ظاهر ٿي ڪري. سلطان سڪون جي ڪتاب ”ڪوزي بچ دريا“ کي سامهون رکندي ۱۴۵
پهاڪن ۽ چوڻين جي منفرد چونڊ ۽ ڏکين لفظن جي معنيٰ هر هڪ پهاڪي يا چوڻيءَ جي سمجهاڻي
پيش ڪرڻ ۾ انجنيئر عبدالوهاب سهتو يقينن پاڻ مڃرايو آهي.
No comments:
Post a Comment