بيوقوف قلابازين ۾ خوش
انجنيئر عبدالوھاب سھتو
ھڪڙي ٻڪرار کي، شھر وڃڻو ھيو. سوچيائين؛ ”شھر وڃان ته سھي پر ٻڪريون ڪنھن
جي حوالي ڪري وڃان؟“ ان ٻڏ تر ۾، ھيڏي ھوڏي پئي واجھايائين ته ھڪڙي لنگور جي مٿس
نظر پئجي وئي، جنھن کانئس پڇيو؛ ”اڙي يار! ڪنھن کي ٿو ڳولين پيو؟“
”يار! مون کي بازار وڃڻو آھي. اچانڪ ھڪڙو ڪم ياد پيو اٿم.“ ٻڪرار کيس دل جي
مدعا ٻڌائيندي چيو؛ ”ڏسان پيو ٿو ته ڪو ھمراھ ملي وڃي، جيڪو شام تائين ڌڻ جنھگ ۾ چاري
ته مان شھر جو ڪم لاھي ستت موٽ ڪيان.“