ٽڪي جا ماڻهو - فاروق جلباڻي

ٽڪي جا ماڻهو

اصطلاح جو پسمنظر  ۽ ڪارج

فاروق جلباڻي/لاڙڪاڻو

پاڪستان ٺھڻ کان اڳ، گڏيل هندوستان يا پوءِ بنگلاديش جي ٺھڻ تائين، سرڪاري ڪرنسيءَ ۾ ٽڪو به رائج هوندو هو. جيئن پئسو يا آنو وغيره به هو. ٽڪي جو ملھ، پئسي کان وڌيڪ هوندو هو پر آني کان گهٽ ھوندو ھيو. اڄڪلھ بنگال جو بنيادي سڪو يا ايڪو ٽَڪا آھي، جيئن پاڪستان ۾ روپيه آھي.

جنھن گھوڙي نه پڄائي، زائفان نه وندرائي - انجنيئر عبدالوھاب سھتو

جنھن گھوڙي نه پڄائي، زائفان نه وندرائي،

تنھن جي عمر ئي اجائي. (سارو سنگھار، ٿر، چوڻي)

انجنيئر عبدالوھاب سھتو

رڻ ڪڇ جي پاسي، سارو سنگھار نالي، ھڪڙو داناءُ ٿي گذريو آھي. سندس ٻول، وتايي فقير وانگر، ڏاڍا سِڌائتا ۽ ھنڌائتا ھوندا ھيا. حقيقت جي ويجھو، بامعنيٰ ۽ تز ھئڻ سبب، عام ماڻھن جي دلين تي، اڻ مِٽ اثر يا نقش اڪيري ويندا ھيا. ھيءُ به سندس ھڪڙو قول يا ٻول آھي، جيڪو اڄ جي زماني ۾ ڪھاوت/ چوڻيءَ يا پھاڪي واري حيثيت حاصل ڪري ويو آھي.

ڄٽ چاءِ مري، يا کاءِ مري - انجنيئر عبدالوھاب سھتو

ڄٽ چاءِ مري، يا کاءِ مري

انجنيئر عبدالوھاب سھتو

چاءِ؛ چائڻ (مصدر) کڻڻ، برداشت ڪرڻ، حمالگيري، پٺيءَ تي وزن رکڻ.

کاءِ؛ کائڻ (مصدر) پيٽ ڀرڻ، پيٽ تي وزن رکڻ.

گھڻو کائڻ ۽ اجايو وزن کڻڻ کان پاسو ڪجي. ڇو جو گھڻو کاڌل کاڌو، نيٺ جسم کي ئي ھضم ڪرڻو آھي. جسم، پھرين ان کاڌي کي ڳاريندو آھي، ان بعد ان کي ھضم ڪندو آھي. ھڪ دفعو، واڌو کاڌل کاڌي کي ھضم ڪندو، ٻه دفعا ڪندو، ٽي دفعا ڪندو. نيٺ ٿڪجي، پاڻ ڳرڻ شروع ڪندو. ان سان نيٺ ماڻھوءَ کي حياتيءَ تان ھٿ ڌوئڻو پوندو.

تنھنڪري وڏڙن جو چيل آھي؛ ”ھٺ سھائيندو کائجي، لوڪ سھائيندو پائجي.“

وتايو فقير بمقابله ڀتايو فقير- عزيز سولنگي

وتايو فقير بمقابله ڀتايو فقير

عزيز سولنگي

ڊان ليڪس جي جاچ رپورٽ کانپوءِ وزير اعظم طرفان جاري ڪيل نوٽيفڪيشن تي ماڻهو اهو ئي تز تبصرو ڪري سگهي ٿو ته، ”ڪيڏانهن منهن مريم جو، ڪيڏانهن ٽنڊو الهيار“. ان نوٽيفڪيشن ۾ رڳو ٽنڊو الهيار ئي ٽنڊو الهيار آهي. پر جيڪا ڏاهپ ٽنڊي الهيار جي سڃاڻپ آهي، ان جو ذرو به ان ۾ ذڪر ڪونهي.